معظم له در سال 1309 شمسی(1349قمری) درگرگان زاده شد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی، وارد مدرسه ی سادات و مدرسه آقا محسن شد و مدت سه سال ادبیات را به خوبی آموخت. سپس در سال 1325 شمسی به حوزه علمیه قم آمد و دوره ی سطح را نزد حضرات آیات مرعشی نجفی، صدوقی، مشکینی، مطهری وسلطانی طباطبایی فراگرفت. آن گاه در سال 1334 شمسی به نجف اشرف عزیمت کرد و سطوح عالیه را نزد آیات سید عبدالاعلی سبزواری، شیخ مجتبی لنکرانی و شیخ صدرا بادکوبه ای(شرح منظومه و اسفار)به پایان رسانید و در درس فقه و اصول آیات عظام سید محمود شاهرودی، میرزا هاشم آملی و میرزا باقر زنجانی حاضر شد و توجه آنان را برانگیخت، به گونه ای که از سوی آیت الله شاهرودی به سرپرستی و نظارت بر مدرسه ی جعفری و عضویت بعثه حج ایشان منصوب شد و در سال 1380 قمری موفق به دریافت اجازه اجتهاد از اساتید گرامی اش شد. او پس از هفده سال اقامت در نجف و تحصیل و تدریس در سال 1350 شمسی به زادگاهش بازگشت و به تدریس علوم دینی( در مدرسه ی میرزا تقی خان که به صورت مخروبه درآمده بود و آن مرحوم آن جا را از نو بازسازی و احیا نمود)، احداث مدرسه ی علمیه صدیقه ی طاهره برای خواهران، اقامه ی جماعت در مسجد آذربایجانی ها(مسجد الرضا علیه السّلام)، برگزاری کلاس های تابستانی قرآن و معارف دینی از سال 1352 شمسی در مدرسه ی علمیه امام صادق(علیه السّلام) و ارشاد مردم و تفسیر مکرر قرآن توفیق یافت. وی حافظ کل قرآن بود و بارها از سر شوق وعلاقه به ساحت مقدس اهل بیت عصمت و طهارت پیاده ازنجف به کربلا(72 مرتبه) و از گرگان به مشهد مقدس مشرف شد و بذر قرآن و تفسیر آن را در حوزه و دانشگاه و مساجد پاشید و همگام با دیگر علمای شهر سعی و کوشش فراوان در روشنگری و هدایت مردم شهر مبذول داشت.
ایشان در مبارزه با رژیم طاغوتی و پخش اعلامیه ها و رساله های امام خمینی تلاش بسیار داشت و در پی سخنرانی های افشاگرانه اش در خرداد 1357 دستگیر و به شهرهای یاسوج، انارک و سقز تبعید شد و پس از بازگشت رهبری حرکت ها و راهپیمایی های مردم را عهده گرفت و در واقعه 5 آذر 1357 گرگان از پیشگامان آن حرکت انقلابی بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1358 به نمایندگی مردم مازندران درمجلس خبرگان قانون اساسی و سپس نمایندگی مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری(دوره های دوم، سوم و چهارم) برگزیده شد و سرپرستی سایر نهادهای انقلابی(کمیته انقلاب، سازمان تبلیغات، بنیاد مسکن و جامعه روحانیت) را بر عهده گرفت. در شهریور 1360 مورد سوء قصد منافقین قرار گرفت و به سختی مجروح گردید و به افتخار جانبازی نائل شد. آن مرحوم در طول جنگ تحمیلی، بارها در جبهه های نبرد حضور یافت و با سخنرانی های خویش به تقویت و دلگرمی رزمندگان اسلام پرداخت و فرزند برومندش حجـة الاسلام سید محمد طاهر طاهری(مسئول عقیدتی سیاسی لشکر 5 نصر خراسان) را هم تقدیم کاروان شهید اسلام نمود.
وی داماد آیت الله حاج سید سجاد علوی گرگانی بود و اخلاقی خوش، محضری نکو، گفتاری شیرین و زندگی ساده داشت و زندگی اش در طول سالیان دراز تصدی مناصب مختلف طلبگی و بدون مظاهر مادی بود. از آثار اوست:
1. تقریرات درس فقه و اصول؛
2. نوارهای تفسیر قرآن؛
3. نوارهای تدریس خارج فقه.
ایشان در 77 سالگی در صبح روز شنبه عید سعید غدیر خم 18 ذی الحجه 1428 قمری( 8 دی 1368 شمسی) پس از یک دوره بیماری کبد چشم از جهان فرو بست و پیکر پاکش صبح روز یکشنبه با حضور هزاران نفر از از مردم و علمای استان های گلستان و مازندران تشییع و پس از نماز آیت الله سید محمدرضا میبدی بر آن در صحن امامزاده عبدالله به خاک سپرده شد ودر سوگِ فقدانش پیام های متعدد از سوی مقام معظم رهبری مراجعِ تقلید و سازمان ها و نهادها و شخصیت های کشوری صادر شد و مجالس بزرگداشت او تا مدت ها ادامه یافت.