مینودشت یکی از شهرهای استان گلستان در شمال ایران است. نام قدیم مینودشت حاجیلر بوده‌است. گفته می‌شود در گذشته گروهی از ایلات آذربایجان در زمان صفویان، هم زمان با مهاجرت گروهی از مردم استان فارس به این سامان کوچ کرده‌اند.
بخشی از پارک ملی گلستان در محدوده این شهرستان قرار دارد و دارای جنگلهای انبوه و متراکمی است.

مینودشت از جنوب به استان سمنان و خراسان، از شرق به استان خراسان، از غرب به گنبد کاووس و از شمال به شهرستان کلاله محدود می‌شود. این شهرستان در سال ۱۳۶۹ از گنبد کاووس جدا شد و به صورت شهرستان مستقل درآمد.

ناهمواریهای این شهرستان از دو قسمت کوهستانی و جلگه‌ای تشکیل شده‌است. قسمت کوهستانی آن دنباله کوههای البرز شرقی است. نقاط کوهستانی آن از سوی شرق از طریق ارتفاعات پارک ملی گلستان به ارتفاعات بجنورد متصل می‌گردد. قسمت جلگه‌ای تنها در مرکز و ضلع غربی، وسعت کمی دارند که بسیار حاصلخیز هستند.

از روستاههای مهم مینودشت دهستان القجر می‌باشد. این روستا خود از اجتماع چند روستا (محله) بوجود آمده‌است. یکی از محله‌های اصلی و قدیمی آن محله ممشتی (ممشلی) می‌باشد. اکثریت مردم القجر را مردم ترک زبان قزلباش تشکیل می‌دهند.

یکی دیگر از مهمترین دهستانهای شهرستان مینودشت، دهستان دوزین می‌باشد که در حدود ۴۰ کیلومتری شهر مینودشت واقع شده‌است. اهالی دهستان دوزین اکثرا به زبان فارسی محلی صحبت می‌کنند.

یکی از روستاههای مینودشت روستای قلمی می‌باشد که در ۶ کیلومتری این شهر در مسیر جاده مینودشت - آزادشهر قرار گرفته‌است. در کنار این روستا شهرک صنعتی مینودشت قرار دارد.اهالی این روستا قزلباش (بومی ساکنین اصلی روستا) هستند. دلیل نام گذاری قلمی در گذشته وجود نیزار در این منطقه بوده‌است.

ترکیب جمعیتی این شهرستان متنوع است و شامل اقوام قزلباش ،فارس (بیشتر خراسانی، شاهرودی و سیستانی)، آذری، ترکمن و بلوچ هستند. اقوام اولیه که در سالیان دور بعنوان اولین مردم حاضر در این منطقه بودند می‌توان به قوم‌های قزل سفلو،مصطفی لو، قره سفلو، سرای لو، بشارتلو، قره جانلو، پسرکلو، سنجه ونلی، شیخی، قره محمودلو، کرامتلو، ممشلی، ساسانی، میرشاهی و فرامرزی اشاره کرد.زبان‌های گفتاری رایج فارسی، ترکی و ترکمنی بوده و فارسی زبان مشترک مردم است.