برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. گلهای آن به رنگ آبی، سفید و بنفش می‌باشد.

معروف ترین اسم محلی این گیاه گل گاو زبان است. از نام‌های معروف دیگر محلی می‌توان از نام‌هایی مانند برنجاس و گانیل. نام برد که این اسم‌ها بیشتر در میان عشایر قشقایی جنوب استان فارس و حاشیه خلیج فارس مورد استفاده قرار می‌گیرد.

گاوزبان گیاهی مقاوم به شوری است که قادر به جذب یون‌های سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم از خاک می‌باشد و می‌توان از این گیاه برای خارج ساختن این یون‌ها از خاک و اصلاح خاک‌های شور و قلیا استفاده کرد.[۲] در ویکی‌پدیای زبان‌های دیگر به ترکیبات سمی و آلکالوئیدی این گیاه هم اشاره شده.
خواص داروئی

بر اساس کتاب قانون بوعلی سینا:(قانون در طب انتشارات صداوسیما صفحه ۲۰۲) مزاج: گرمیش نزدیک به اعتدال است و کمی به سوی گرمی گرایش دارد، در آخر اول رطوبتی دارد. خوزی گفته‌است در آخر دوم سرد و تر است و این نظریه از راستی دور است.

1- گل گاو زبان و برگ‌های آن تصفیه کننده خون است.
2-آرام کننده اعصاب است.
3-باعث تعریق می‌شود.
4-ادرار آور است.
5-کلیه‌ها را تقویت می‌کند.
6-سرماخوردگی را برطرف می‌کند.
7-برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید.
8-در درمان برونشیت موثر است.
9-بی‌اختیاری دفع ادرار را درمان می‌کند.
10-التهاب و ورم کلیه را درمان می‌کند.
11-در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
12-ضماد برگ‌های گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
13-برگهای گاو زبان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
14-برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدار زیادی ویتامین C می‌باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می‌ریزند.
15-تنظیم کننده ضربان قلب
16-ضد افسردگی
17-کمک کننده به باروری در مردان عقیم
18-کاهش درد قاعدگی در زنان و دختران
19بهترین مکمل گیاهی قوی کننده اسپرم مردان
20-کمک به خون رسانی مناسب و تنضیم آن در بدن