دانستنی های علمی:

گیاه "هانگ ژی" یکی از گیاهان گلدار از خانواده بقولات است. این گیاه یکی از 50 گیاه اولیه و اساسی است که در طب سنتی چین کاربرد دارد. 

این گیاه نیز مانند بسیاری از گیاهان خانواده بقولات، قابلیت تثبیت نیتروژن خاک را دارد.

همچنین نام این گیاه به عنوان گیاهی دارویی در یکی از فارماکوپه های معتبر (Japanese Pharmacopoeia) ذکر شده است.

خصوصیات گیاهشناسی:

هانگ ژی گیاهی چندساله از خانواده فاباسه یا بقولات است. که حدود 30 سانتیمتر ارتفاع خواهد داشت.

گل های این گیاه هرمافرودیت - دارای اندام های نر و ماده روی یک گل – بوده و گرده افشانی آنها توسط زنبورهای عسل و سایر دوبالان صورت می گیرد. این گل ها به رنگ زرد می باشند.

گل ها در ماه های جون تا آگست شکوفا شده و بذرها نیز از جولای تا سپتامبر می رسند. 

برگ ها مرکب و شانه ای هستند.

میوه ها نیز نیام دار می باشند.

ریشه ها گوشتی بوده و قابلیت تثبیت نیتروژن دارند. ریشه های 4 ساله ی این گیاه قابل برداشت می باشند.

شرایط محیط رشد:

هانگ ژی در خاک های خشک که به خوبی آبیاری شده شده باشند و نیز در شرایط آفتاب کامل رشد خوبی خواهد داشت. و معمولاً خاک های شنی و کمی قلیایی را ترجیح می دهد.

این گیاهان دمای تا حداقل 15 درجه سانتیگراد را تحمل می کنند.

گونه های این جنس با باکتری های تثبیت کننده ازت در خاک همزیستی داشته که این باکتری ها بر روی گره های روی ریشه زندگی می کنند و سبب تثبیت نیتروژن موجود در خاک می شوند.

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:

گیاهی آداپتوژن، آنتی باکتریال، ضد سرطان، ادرارآور، تب بر، کاهنده قند خون، کاهنده فشار خون، مقوی و بازکننده ی رگ ها است.

ریشه های این گیاه مقوی بوده و سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. و قند خون و فشار خون را کاهش می دهد.

این گیاه مناسب افراد جوانی است که فعالیت فیزیکی زیادی دارند زیرا نیروی جسمانی و تحمل پذیری را افزایش می دهد و همچنین احتمال سرماخوردگی را نیز کاهش می دهد.

ریشه های این گیاه در بسیاری موارد مانند ریشه های گیاه جینسنگ عمل کرده و مفید می باشند.

هانگ ژی برای کلیه ها و همچنین جلوگیری از پیری نیز مفید است.

ریشه ها حاوی ترکیبات طبیعی نظیر ساپونین ها و ایزوفلاونوئیدها هستند.

این گیاه برای درمان سرطان و افتادگی رحم استفاده می شود.

در درمان ورم و زخم معده کاربرد دارد.

تحقیقات اخیر در غرب نشان داده که ریشه های این گیاه می توانند تولید اینترفرون ها و ماکروفاژها را افزایش داده و در نتیجه در جلوگیری و مصونیت از سرطان مؤثر می باشند.

بیماران تحت شیمی درمانی و رادیوتراپی اگر همزمان از ریشه های هانگ ژی استفاده کنند، سریع تر بهبود یافته و طول دوره زندگی شان نیز افزایش می یابد. 

ترکیبات شیمیایی:

این گیاه حاوی ساپونین سیکلوآستراگنول (Cycloastragenol) است.

ریشه ها حاوی پلی ساکاریدها، تری ترپنوئیدها (مانند Astragaloside ها)، ایزو فلاون ها مانند Kumatakenin، Calycosin و Formononetin هستند.

همچنین دارای گلیکوزیدها و مالونات ها نیز می باشند.

تکثیر:

تکثیر این گیاه از طریق کشت بذرهای آن صورت می گیرد. سرمادهی به بذرها می تواند به جوانه زنی آنها کمک کند. همچنین باید بذرها را 24 ساعت قبل از کشت در آب خیساند و باید دقت کرد که به جنین بذر صدمه ای وارد نشود.

جوانه زنی بذرها می تواند کند و نامنظم باشد اما معمولاً بذرها در مدت 4 تا 9 هفته یا بیشتر و در درمای 13 درجه سانتیگراد (در صورت تیمارهای پیش جوانه زنی) می توانند جوانه بزنند.